عجب ماجرایی دارد این شهر ساری ،انگاری مسئولین یا مشکلات آنرا نمی بینند و یا می بینند و نمی خواهند برای آن کاری انجام دهند.

در این بین حکایت تاکسی های خالی و مسافران سرگردان آن هم ماجرایی جالب است.کافیست روزی قصد داشته باشی تا از نقطه ای به نقطه دیگر شهرستان ساری بروید و از سرویس تاکس شهری استفاده نمایید آنوقت است که تجربه تاکسی های خالی و مسافران سرگردان را به عینه مشاهده می کنید.

مثلا"اگر از میدان امام بخواهید به میدان ساعت و یا خیابان امیر مازندرانی در حوالی ساعت 9 تا 11 صبح بروید اولا"صف 50 تا برخی اوقات 200 متری مسافران را می بینید و تجربه 30 تا 45 دقیقه معطلی را بطور کامل درک می کنید.بعد از آن هم که گهگاه ماشینی می آید(البته سواری های شخصی)هجوم مسافران را می بینی که انگار بنده های خدا به گنجی رسیده اند.

البته اگر خوش شانس باشی و اتوبوس مسیر میدان ساعت بیایید که باید ضربات متعدد را در اتوبوس بدلیل حجم فراوان مسافر تحمل کنید.لذا بنده به مسئولان تیم های ورزشی رزمی توصیه می کنم دوره های بدنسازی ورزشکاران را در همین اتوبوسها بگذارند چرا که ورزشکاران حسابی با انواع ضربات آشنا شده و به قولی آبدیده می شوند.

از طرفی معطل ماندن در صف تاکسی محسناتی هم دارد که اطلاع از کلیه اخبار روز یکی از حسنات می باشد.

اما در این بین رژه تاکسی های خالی از جلوی صف مسافران و شنیدن دربست دربست از رانندگان آن جالب ترین قسمت های این معطلی است.یکی از مسافران هم می گفت انگاری همه وظیفه مسافر بردن را دارند جز این تاکسی ها.

البته نمی توان هیچگاه منکر زحمات رانندگان پر تلاش بسیاری از تاکسی ها در شهر ساری شد اما به مسئولین تاکسیرانی ساری پیشنها می شود برای یکبار هم که شده تجربه تاکسی های خالی را در ساعت پر ترافیک درک کنند تا ببیند مسافران با چه مکافاتی دست و پنجه نرم می کنند.